Telefon komórkowy a później wynalazek Internetu zmieniając strukturę cywilizacji pozwolił metawerystycznej doktrynie na niespodziewane ujawnienie swych profetycznych aspektów. Oferująca do tej pory możliwość ominięcia obowiązku jednorodności w sposobie obrazowania świata, spełniając co najwyżej potrzeby zwielokrotnienienia osobowości, stała się raptem heroldem zmian świata, ostrzeżeniem przed inwazją symulakrów, fasadowością i fikcją, które wtapiając się w codzienność coraz częściej umykają uwadze. Ich cena i dostępność odsuwa na plan dalszy sens, nadany dziełu przez autora oraz kwestię wierności wobec oryginału. Wielowiekowa budowla sztuki wobec konieczności zmiany paradygmatu zaczyna się chwiać, jej dorobek stawiany pod znakiem zapytania w imię założeń globalnego systemu wymaga zastrzyku nowej energii, ujawnienia źródła, które pozwoli czerpać ją z obszaru już zajętego przez wroga. Państwo Metawery, funkcjonujące jak dotąd bezobszarowo wymagało w tej sytuacji przyczółków na terenie rzeczywistości, aby za pośrednictwem sztuki wkraczać w jej ramy i nieść pomoc w chwili zagrożenia. Jednym z najważniejszych zadań staje się obecnie walka z mediami podporządkowanymi władzy. Ich uzurpacja prawa do rządu dusz doprowadzić ma przy równolegle prowadzonej akcji powszechnej kretynizacji do pełnego ubezwłasnowolnienia społeczeństwa przez światową finansjerę. Plan ten ma szansę powodzenia jedynie pod warunkiem dyskredytacji instytucji  i statutu artysty. Jeśli artysta pragnie utrzymać prawo głosu o istonym znaczeniu nie powinien akceptować coraz częściej oferowanej mu roli półfabrykatu, narzędzia w rękach innych, odłamka puzli, odsłaniającej obraz, służący obcej strategii.
Twórca świadom tendencji do redukowania autonomii jego wypowiedzi oraz prawa udziału w projektowaniu nowego społeczeństwa, musi odwołać się do kontrwywiadowczej praktyki, przyjąć taktykę osmozy, i zaskoczyć odbiorcę poprzez przełamanie frontu jego oczekiwań. Doktryna metawerystyczna odwołując się do starej tradycji malarstwa iluzjonistycznego trompe l’oeil, wzywa do zastosowania jej zgodnie z aktualnymi technikami przekazu wizualnego by pozornie akceptując warunki otoczenia ujawnić się na wyższej płaszczyźnie wniosków.